Budując własny dom czynimy starania, aby  inwestować w jak najtrwalsze materiały, które będą  działały bez usterek przez długie lata. Zasada ta jest szczególni  istotna  jeśli chodzi o dobór materiałów do instalacji wodno-kanalizacyjnych. Jak wiadomo  rury wewnętrzne  ukrywa się w większości pod posadzką i tynkami, co przy  ich uszkodzeniu bardzo  komplikuje naprawę. Współczesny rynek oferuje inwestorom mnóstwo prostych i niezawodnych rozwiązań. Należą do nich między innymi systemy kanalizacyjne PP HT, HDPE oraz tradycyjne PCV (PVC). W dodatku możemy wybrać  rury zgrzewane albo klejone.

Rury wewnętrzne i zewnętrzne PCV znajdują zastosowanie do odprowadzania ścieków i nieczystości  zarówno o wysokiej jak i o niskiej temperaturze. Instalowane są wewnątrz budynków, ale  montuje  je także w ziemi pod konstrukcją budowli. Rury PCV HT (high temperature) wyróżniają się wyjątkową odpornością na wysoką temperaturę. Dodatkowo są odporne na zarastanie (inkrustację) a ich trwałość to co najmniej 50 lat. Wyróżniają się dzięki specjalnym właściwościom hydraulicznym,  charakteryzują się bowiem bardzo niskim współczynnikiem chropowatości. Należy  nadmienić, że rury kanalizacyjne tego typu są szczególnie proste w montażu, gdyż wszystkie elementy są precyzyjnie dopasowane i łączą się ze sobą bez zakłóceń.
W hydraulice ogromne zastosowanie  mają rury polipropylenowe (PP). Charakterystyczna dla nich jest bardzo wysoka wytrzymałość, więc najczęściej montuje się je na zewnątrz budowli, ponadto ich niewątpliwą zaletą jest niska waga. Rury PP  posiadają bardzo wysoką odporność chemiczną i termiczną, są również niepodatne na abrazję, czyli ścieranie, wynikające z przepływu wraz z wodą takich materiałów jak żwir czy piasek. Gładka powierzchnia wewnętrzna tych rur pozwala na tworzenie mniejszych spadków, a cięższe elementy nie zalegają wewnątrz.
W budowie systemu wodno-kanalizacyjnego  niezbędne są kształtki PCV i PP. Są one bardzo zróżnicowane i wytworzone w taki sposób, że każda rura PCV i PP łączy się z kształtką bez żadnego problemu. Każdy kompletny system instalacyjny z tworzywa sztucznego jest kompatybilny z innym systemem, ale tylko przy użyciu specjalistycznych złączek. Są to zazwyczaj złączki z tworzywa z wtopioną wkładką metalową. Ten typ kształtek jest połączeniem metalowego calowego gwintu rurowego z zakończeniem z PP, któreumożliwia połączenie za pomocą zgrzewania polifuzyjnego z przewodem rurowym wykonanym z tego samego materiału. Złączki z „wtopką” służą również do łączenia instalacji z tworzyw sztucznych z armaturą sanitarną, ogrzewczą oraz instalacją standardową ze stali lub miedzi. Pierwszorzędnej jakości złączki z wkładką mogą wytrzymywać znaczne naprężenia mechaniczne w momencie montażu. Wewnętrzna powierzchnia złączek z wkładką gwintowaną z gwintem zewnętrznym pokryta jest polipropylenem, przez co elementy metalowe nie mają kontaktu z przepływającym medium. Wytrzymałość chemiczna złączek z „wtopką”, mimo pokrycia gwintowanych wkładek niklem i chromem, nie może być porównana z odpornością elementów z polipropylenu. Z tego powodu łączniki te nie nadają się do wszystkich obszarów zastosowań przemysłowych.

System PCV/PP HT stosuje się zarówno w domach mieszkalnych jak i w komercyjnych, gdzie wymagania co do hałasu wytwarzanego przez instalacje kanalizacyjne są umiarkowane. Jeśli niezbędne jest zastosowanie systemu, który daje większy komfort akustyczny, produkowane są także systemy kanalizacji niskoszumowej.
Jednym z najlepszych systemów jest system PE HD (rury polietylenowe). Stworzono je z przeznaczeniem do rozprowadzania wody pitnej, ścieków, ciekłych mediów technologicznych oraz jako rury osłonowe.  Są one tak szeroko stosowane, ponieważ posiadają {wyjątkowe właściwości fizyko-mechaniczne, wysoką elastyczność i wykazują odporność na agresywne media czyli substancje obciążone chemicznie. Dodatkowo PE HD są kompletnie obojętne dla środowiska naturalnego i wytrzymują uderzenia nawet przy temperaturze do -80 stopni C.
W instalacjach wodociągowych i grzewczych polipropylenowych popularność zdobyły w ostatnim czasie złączki grzewcze. O jakości wykonanego zgrzewu decyduje przede wszystkim czas podgrzewania tworzywa. Jeśli poddamy zgrzew zbyt wysokiej temperaturze może nastąpić jego uszkodzenie. Zbyt małe podgrzanie łączonych elementów obniża stopień ich przenikania, co źle wpływa na stopień przenikania na zgrzewie. Degradacji może ulec polipropylen wystawiony na działanie czynników zewnętrznych takich jak ciepło, światło, tlen, promieniowanie UV. W ich wyniku na powierzchni zewnętrznej rur pojawiają się zmiany i uszkodzenia. W celu wykonania zgrzewu stosuje się mufy elektrooporowe. Są to specjalne polipropylenowe tuleje z wtopionym drutem elektrooporowym. Napięcie elektryczne, podłączone do spirali grzejnej mufy powoduje nadtopienie ścianek rur oraz mufy i trwale łączy.

Elektrozłączka została tak stworzona, aby umożliwić wsunięcie w nią rury bez wcześniejszego nagrzania łączonych elementów.  Żeby wykonać połączenie przy pomocy muf elektrooporowych, potrzebna jest specjalna zgrzewarka. Po uruchomieniu zgrzewarka automatycznie ustawia parametry prądu i czas wymagany do zgrzania na podstawie zadanej średnicy i temperatury otoczenia. Po wykonaniu zgrzewania należy bezwzględnie przestrzegać czasu naturalnego procesu chłodzenia. Czas osiągnięcia wymaganej pełnej wytrzymałości jest najczęściej przedstawiony w tabeli, którą dostarcza producent systemu. Odpowiednia temperatura procesu zgrzewania waha się w przedziale 250-270°C.
Obecnie rynek oferuje nam wiele niezawodnych systemów hudraulicznych, kanalizacyjnych i grzewczych. Wszystkie one odznaczają się nie tylko trwałością, ale także wysoką estetyką wykonanej z nich hydrauliki. Dzięki swoim właściwościom zapewniają użytkownikom spokój i bezpieczeństwo na długi czas.